Nog nooit heb ik zo genoten van de prachtige luchten die dit najaar en deze winter regelmatig aan ons verschijnen. De warme rode en oranje kleuren, de gouden lichtstralen die door de wolken piepen en niet te vergeten de vele prachtige felle regenbogen.
Voor mijn gevoel zijn de luchten mooier dan ooit en de regenbogen meer dan ooit. Ik heb geen idee of dat waar is, maar wat ik wel weet is dat het meer met mij doet dan ooit tevoren. De schoonheid raakt me diep en herinnert me aan iets. De luchten lonken. Ik rij er soms zelfs een stukje voor om, om zo lang mogelijk en zoveel mogelijk te zien. Ik probeer zoveel mogelijk van het licht in me op te nemen, letterlijk en figuurlijk.
Wat het is? Wat er is met mij? Ik weet het niet precies, maar het woord hemelse herinnering kwam vanochtend – toen ik weer zo’n prachtige lucht zag – in me op. Daar hou ik het voorlopig maar op! En ik hoop nog op veel van deze hemelse luchten en hoop dat jij ze ook ziet (en misschien wel net als ik voelt)!